လုိအပ္ေနေသာ ဘဝ ေသာ့ခ်က္
ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ ေလေျပေလးမ်ား တုိက္ခုိက္လာတဲ့
ဘဝလြင္ျပင္ထဲမွာ ရုပ္ဝတၳဳေတြ ခဏထားလုိက္ပါ...
နံရံႏွစ္ဖက္မွာ မွန္ႏွစ္ခု ခ်ိတ္ထားတာေတာ့
ကုိယ္ေရာ သူပါ အားလုံးက ရိပ္မိေနပါလိမ့္မယ္...။
ဒါေပမဲ့...
ကုိယ္ မွားေနရင္ ကုိယ့္ အသြင္ ကုိယ္ အမူအရာ ျပင္လုိက္ပါ..
သူ မွားေနရင္ သူ႔ အသြင္ သူ႔ အမူအရာ ျပင္လုိက္ပါ...
ႏွစ္ဖက္ၾကည့္ မွန္မ်က္ႏွာမွာ သေဘာထား တူညီသြားပါလိမ့္မယ္...။
တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္....
ဆင္းရဲဒုကၡ ၾကဳံဆုံလာလုိ႔ စကၡဴႏွစ္ကြင္းက
မ်က္ရည္ေတြ စီးဆင္းဖုိ႔ေတာ့ မေလာပါနဲ႔...။
ကုိယ္ မွန္တယ္ထင္တဲ့ အျမင္နဲ႔လည္း
တဖက္သူကုိ ခြန္းတုန္႔ျပန္ဖုိ႔ မရည္စူးထားပါနဲ႔...။
တကယ္ ကုိယ္ပုိင္ လုိခ်င္တဲ့ ေလာကဥေသွ်ာင္
အရွိတရား အသိတရား အမွန္တရားဆုိတာ
တဖက္သူကုိ ခြန္းတုန္႔ျပန္ျပီ ရလာတာမွ မဟုတ္တာ...။
ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းေတြကုိ ကုိယ့္ ခြန္အား ကုိယ္ အားကုိး
ကုိယ္နဲ႔ မဆုိင္တဲ့ သူတစ္ပါး ဝင္မစြတ္ဖက္မိေစနဲ႔
အခ်ိန္ရွိခုိက္ လုံ႔လစုိက္ထုတ္လုိ႔
ကုိယ္ဟာ ကၽြန္ တစ္ေယာက္လုိေန
ကုိယ့္ အလုပ္ကုိ သခင္လုိ မွတ္
ကုိယ့္ ခရီးကုိ ကုိယ္ သြားႏုိင္ေအာင္ ၾကဳိးစား...။
လူ႔ေဘာင္ ဥပေဒသထဲက အမ်ားသတ္မွတ္ထားတဲ့
စည္းကမ္းဆုိတာ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနတဲ့
သံေယာဇဥ္တစ္ခုလုိ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားတာမွ မဟုတ္တာ..။
မရွိတဲ့ ဥပေဒသေတြနဲ႔ တင္းက်ပ္လြန္းတဲ့
စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ အပိုေတြ သမုိင္းမွာ မရွိဘူး...
ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ အေျပာနဲ႔ အလုပ္
ေဘာင္မခတ္ထားပဲ တေျပးညီ
ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ အေရးၾကီးတယ္...။
ေဘာင္ခတ္ထားတယ္ဆုိတာ
သေဘာမတူတဲ့ အလႊာႏွစ္ခုက
ဂုဏ္ခ်င္း ျပဳိင္လုိ႔ ႏုိင္ခ်င္တဲ့ သဘာဝ တစ္ခုပါ..။
ဘဝလြင္ျပင္ထဲမွာ ရုပ္ဝတၳဳေတြ ခဏထားလုိက္ပါ...
နံရံႏွစ္ဖက္မွာ မွန္ႏွစ္ခု ခ်ိတ္ထားတာေတာ့
ကုိယ္ေရာ သူပါ အားလုံးက ရိပ္မိေနပါလိမ့္မယ္...။
ဒါေပမဲ့...
ကုိယ္ မွားေနရင္ ကုိယ့္ အသြင္ ကုိယ္ အမူအရာ ျပင္လုိက္ပါ..
သူ မွားေနရင္ သူ႔ အသြင္ သူ႔ အမူအရာ ျပင္လုိက္ပါ...
ႏွစ္ဖက္ၾကည့္ မွန္မ်က္ႏွာမွာ သေဘာထား တူညီသြားပါလိမ့္မယ္...။
တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္....
ဆင္းရဲဒုကၡ ၾကဳံဆုံလာလုိ႔ စကၡဴႏွစ္ကြင္းက
မ်က္ရည္ေတြ စီးဆင္းဖုိ႔ေတာ့ မေလာပါနဲ႔...။
ကုိယ္ မွန္တယ္ထင္တဲ့ အျမင္နဲ႔လည္း
တဖက္သူကုိ ခြန္းတုန္႔ျပန္ဖုိ႔ မရည္စူးထားပါနဲ႔...။
တကယ္ ကုိယ္ပုိင္ လုိခ်င္တဲ့ ေလာကဥေသွ်ာင္
အရွိတရား အသိတရား အမွန္တရားဆုိတာ
တဖက္သူကုိ ခြန္းတုန္႔ျပန္ျပီ ရလာတာမွ မဟုတ္တာ...။
ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းေတြကုိ ကုိယ့္ ခြန္အား ကုိယ္ အားကုိး
ကုိယ္နဲ႔ မဆုိင္တဲ့ သူတစ္ပါး ဝင္မစြတ္ဖက္မိေစနဲ႔
အခ်ိန္ရွိခုိက္ လုံ႔လစုိက္ထုတ္လုိ႔
ကုိယ္ဟာ ကၽြန္ တစ္ေယာက္လုိေန
ကုိယ့္ အလုပ္ကုိ သခင္လုိ မွတ္
ကုိယ့္ ခရီးကုိ ကုိယ္ သြားႏုိင္ေအာင္ ၾကဳိးစား...။
လူ႔ေဘာင္ ဥပေဒသထဲက အမ်ားသတ္မွတ္ထားတဲ့
စည္းကမ္းဆုိတာ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနတဲ့
သံေယာဇဥ္တစ္ခုလုိ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားတာမွ မဟုတ္တာ..။
မရွိတဲ့ ဥပေဒသေတြနဲ႔ တင္းက်ပ္လြန္းတဲ့
စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ အပိုေတြ သမုိင္းမွာ မရွိဘူး...
ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ အေျပာနဲ႔ အလုပ္
ေဘာင္မခတ္ထားပဲ တေျပးညီ
ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ အေရးၾကီးတယ္...။
ေဘာင္ခတ္ထားတယ္ဆုိတာ
သေဘာမတူတဲ့ အလႊာႏွစ္ခုက
ဂုဏ္ခ်င္း ျပဳိင္လုိ႔ ႏုိင္ခ်င္တဲ့ သဘာဝ တစ္ခုပါ..။
တစ္ခုေတာ့ မွတ္ထားပါ...
ေလွခါး မတူတဲ့ ဘဝက
ကုိယ္တုိင္ အညြတ္တက္လာလုိ႔
ထုိးထုိး ေထာင္ေထာင္ ျဖစ္လာရင္ေတာ့
မုိးကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္ပါ...။
ဒါေပမဲ့....
ကုိယ့္ စိတ္ႏွင့္ ခ်မ္းသာမႈ အညြတ္အဖူးေလးေတြက
အျမင့္တက္လာတဲ့အခုိက္
ေကာင္းကင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္လြန္းလုိ႔
ေျမၾကီးႏွင့္ ေျခမလြတ္ေစနဲ႔...။
ေျခလြတ္ လက္လြတ္ျဖစ္တဲ့ တစ္ေန႔...
ေပါ့ေပါ့ဆဆ လုပ္မိလာရင္
အဲဒီ အလုပ္ ႏွစ္ၾကိမ္ ျပန္လုပ္ရလိမ့္မယ္...။
အဲဒါေတြက...
ေပါ့ဆလြန္းလုိ႔ ဆုံးရႈံးမႈေတြ မ်ားလာသလုိ
အခ်ိန္ကုန္ ေငြကုန္ လူ ပင္ပန္း ဆင္းရဲရလိမ့္မယ္...။
အဲဒီလုိ မျဖစ္ေအာင္...
ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ဆုိတာ လုိအပ္လာတယ္....
ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့
ကုိယ္ ကိုယ္တုိင္ ေခၽြးက်ျပီမွ ရလာတဲ့ ပစၥည္းတုိင္းဟာ
ဘဝမွာ ျမတ္ႏုိးစရာ အေကာင္းဆုံး အမွတ္တရျဖစ္သလုိ
ေသာက္လုိက္တုိင္း ခ်ဳိျမိန္ေနပါလိမ့္မယ္...။
ေျပာလုိက္တုိင္းလည္း ပ်ားရည္ေလးေတြလုိ
ခ်ဳိျမိန္ေနသလုိ ခြန္အား ျဖစ္ေစမွာ အမွန္တကယ္ပါပဲ...။
ဒါေတြဟာ...
လူသားတုိင္းရဲ႕ စာရိတၱႏွင့္ အက်င့္ေတြကုိ
ေဖာ္ျပတဲ့ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ရလာဒ္ေတြပါပဲ...။
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း
No comments:
Post a Comment