တကၠသိုလ္ျမတ္မင္း

 

 

ဘဝရဲ႕ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေနေသာ ေလဟာနယ္

 

ဘ၀ဟာ....

ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြ မ်ားလာေတာ့...

အတိတ္မွာ မေလ့က်င့္ဖူးခဲ့တဲ့...

ေသာကေတြကုိ မိတ္ေဆြ ဖြဲ႔တတ္လာတယ္...။

သုိ႔ေသာ္...

ကုိယ္ ရလာတဲ့ ဘဝကုိ

သိဖုိ႔ရန္ ခက္ခဲေနဆဲ...


ၿပီးေတာ့လည္း...

ဆင္းရဲျခင္း တံတုိင္းခတ္ထားတဲ့...

ဒီဘဝကုိ ခုံမင္ တပ္မက္ခဲ့လုိ႔လည္း...

ငါဆုိတဲ့ မာန္မာနေတြကုိ

ရင္းႏွီးမႈေတြနဲ႔ ခင္မင္ခဲ့ရျပန္တယ္...။


တခါတရံ မြန္းက်ပ္လြန္းတဲ့...

ဘဝ ေနနည္း စနစ္ေတြ ခက္ခဲလြန္းလုိ႔..

ေဒါသရဲ႕ ေပါက္ကြဲမႈေတြနဲ႔..

ဖြားဖက္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခဲ့ရျပန္တယ္...။


တေန႔တာ ေနမဝင္ေသးတဲ့...

ဘဝရဲ႕ ဆည္းဆာခ်ိန္ ေရာက္ျပန္ေတာ့...

ျမင္ကြင္း က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေငးေနမိျပန္တယ္...။


တကယ္ေတာ့

အခ်ိန္ဆုိတာ

ဘဝကုိ တံတုိင္းခတ္ထားတဲ့

လူတေယာက္ရဲ႕ ......

လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြသာ ျဖစ္တယ္...။

 

 

 

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း 

 

http://www.venpunnavamsa2.com/