From The True Love To Knowing Ultimate Reality

 

From The True Love To Knowing Ultimate Reality 

 

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာ...

အတိတ္မွာ ခ်န္ထားလုိ႔ မရဘူး...

ပစၥဳပၸန္မွာလည္း ရပ္မေနဘူး...

အနာဂါတ္ကုိလည္း သယ္လုိ႔မရဘူး...

လုပ္ကုိင္ေနတဲ့ အလုပ္မွာ မူတည္တယ္...

သိေတာ့ သိတယ္ ခက္တယ္...

မလြယ္ကူတဲ့ ကိစၥတစ္ခုဆုိေတာ့...

ရွာေဖြမႈေတြ မ်ားလိမ့္မယ္...

ဒါေပမဲ့ တစ္လမ္းတည္း သြားဖုိ႔ လိုတယ္...

ၿပီးေတာ့...

အခ်ိန္ကုိ ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ မဟုတ္သလုိ...

အခ်ိန္ကလည္း ကုိယ့္ကုိ ေရြးခ်ယ္ေနမွာေတာ့...

ဘယ္ေတာ့မွ မရွိဘူး...

ဒီေန႔ ရွင္သန္ေနတဲ့ အခုိက္အတန္႔မွာ...

အသက္ရႈဖုိ႔လည္း မေမ့နဲ႔...

သိမ့္ေမြ႔တဲ့ အရာတစ္ခ်ဳိ႕...

ကုိယ္ႏွင့္ အနီးဆုံး ရွိေနေပမဲ့...

အနီးႏွင့္ အေဝး သုံးႏွင့္ ေလးလုိ...

ေက်ာခုိင္းမႈေတြ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္...

စဥ္းစားၾကည့္ပါ...

တစ္ေန႔ ကုိယ့္ရဲ႕ အခ်ိန္ဟာ...

တေရြ႕ေရြ႕ ကုန္ဆုံးသြားေနတယ္...

ကုိယ့္ႏွလုံးသားရဲ႕ ေသြးခုန္ႏႈန္းဟာလည္း...

တေျဖးေျဖး ေႏွးေကြးလာတယ္...

ေသြးခုန္ႏႈန္း ေႏွးလာသမွ်...

ထက္သန္တဲ့ စိတ္ေတြဟာလည္း...

ထုံထုိင္းလာတယ္...

လုိခ်င္စိတ္ ရွိေပမဲ့လည္း...

စိတ္ခုိင္းရာ ကုိယ္ မလုိက္ႏုိင္ေတာ့မွ...

ပူေလာင္မႈ အသီး အပြင့္ေတြနဲ႔...

အနံ႔ဆုိးဆုိး သီးလာတဲ့ ဒူးရင္းသီးလုိ...

ဆူးေျငာင့္ေတြ အလီလီနဲ႔...

တြတ္မရတဲ့ သခ်ၤာတစ္ပုဒ္လုိ ျဖစ္ၿပီး...

ကိန္းဂဏာန္း ခလုတ္တုိက္တဲ့...

လက္ငါးေခ်ာင္းေအာက္မွာ...

ေလာဘစိတ္ ရွစ္မ်ဳိး...

ေဒါသစိတ္ ႏွစ္မ်ဳိး...

ေမာဟစိတ္ ႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔...

အကုသုိလ္စိတ္ ဆယ့္ႏွစ္မ်ဳိး ဟင္းခ်ဳိလုိ...

ေသာက္လုိ ေကာင္းေပမဲ့...

ဝိပါက စားက်က္မွာ လည္ပတ္...

သံသယစိတ္ ျဖာက်လာတဲ့...

တစ္ေန႔လုံးအတြက္ေတာ့...

မာဂ႑ီေျပာတဲ့ ေလာကခ်မ္းသာ အထင္နဲ႔...

ဖဲေမြ႔ရာထက္မွာ ငရဲက်င္စက္တုိ႔သလုိ လူးလိမ့္ရင္း...

အေတြးတေစၦေျခာက္သလုိ...

ဟုိလည္း စိတ္မခ် ဒီလည္း စိတ္မခ်နဲ႔...

ကုိယ့္လိပ္ျပာ အိပ္မေပ်ာ္သလုိ ျဖစ္ၿပီး...

တစ္ေန႔တာ မုိးတာ လင္းသြားတယ္...

အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ေဝဒနာကုိ မေျဖသာပဲ...

ဘဝဆုိတဲ့ အိမ္ႀကီးထဲမွာ...

ေရာဂါတစ္ခုတာ တုိးခဲ့တယ္...

ကာယိက သုခ ေစတသိက သုခ မရခဲ့ဘူး...

ကဲ...

ဘာေတြ ေကာင္းတာ ရွိခဲ့လဲ...

ဘဝတစ္ခုလုံးကုိ ခႏၶာဖြဲ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့...

ရုပ္ ေဝဒနာ သညာ သခၤါရ ဝိညာဥ္ဆုိတဲ့

ဒီငါးခ်က္တာ ရွိၿပီး...

ခ်ဳပ္လုိက္ေတာ့ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ခုတည္းနဲ႔...

ျပင္လုိက္ ဆင္လုိက္ ျပင္ဆင္လုိက္တာ...

တစ္ဘဝလုံးတာ ကုန္သြားခဲ့တယ္...

လုိက္လုိ႔ မကုန္ႏုိင္ေတာ့ဘူး...

အဲဒီေတာ့...

အေၾကာင္းဟာ သမုဒယ...

ျဖစ္လာတာ ဒုကၡ...

ခ်ဳပ္သြားတာ နိေရာဓ...

အရိယသစၥာကုိ သိတာ မဂၢ...

သစၥာေလးခ်က္ကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္လုိက္ေတာ့...

အမတကမၻာကုိ ေတြ႔ၿပီေပါ့...။

==========၀၀၀==========

 

 

အရွင္ပုညဝံသ (ေကလနိယတကၠသုိလ္)

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း (ကထိက)

မဟာဝိဇၨာ၊ အမ္.ဖီးလ္၊ ပီအိပ္(ခ်္).ဒီ (Thesis)

၁၅-၀၇-၂၀၁၅ (၁၁ း ၁၆) မိနစ္ တြင္ ေရးသားခဲ့သည္