တရားရွာ ကုိယ္မွာ ေတြ႔
ကာလသုံးပါးရဲ႕ အရိပ္က...
အေမွာင္ႏွင့္ အလင္း ႏွစ္ခုၾကားမွာ...
လက္ရဲ ဇာတ္ရဲႏုိင္လြန္းတယ္...
အဝိဇၨာႏွင့္ လူလားေျမာက္ခဲ့တဲ့ ညမွာ...
အစြန္းေရာက္ တပ္မက္မႈ ေလာဘေတြနဲ႔...
စိတၱဇဆန္ဆန္ အေတြးေတြဟာ...
အားလုံးထက္ အမွားေတြ ျဖစ္ခဲ့...
အေမွာင္ႏွင့္ အလင္း ႏွစ္ခုၾကားမွာ...
လက္ရဲ ဇာတ္ရဲႏုိင္လြန္းတယ္...
အဝိဇၨာႏွင့္ လူလားေျမာက္ခဲ့တဲ့ ညမွာ...
အစြန္းေရာက္ တပ္မက္မႈ ေလာဘေတြနဲ႔...
စိတၱဇဆန္ဆန္ အေတြးေတြဟာ...
အားလုံးထက္ အမွားေတြ ျဖစ္ခဲ့...
ကုိယ့္ေသြး ကုိယ့္သား ၾကင္နာတတ္ဖုိ႔...
ဟန္ေဆာင္ေနတာေတြ ေခ်ာ့သိပ္...
အသိဥာဏ္မွာ ဝင္လာတဲ့ အလင္းတန္းကုိ...
ပိတ္လုိက္တာနဲ႔ အေမွာင္ေတြက ဆီးႀကဳိလိမ့္မယ္...
ကိေလသာ မ်ဳိးႏြယ္စုေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႔...
ရုပ္ နာမ္ေတြကုိ အေမွာင္ခ်ေပးရမယ္ဆုိရင္...
အေသြးအသားႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ ေယာဂီအတြက္...
ေနဝင္ခ်ိန္မွာ ဘဝအေမာေတြကုိ...
သူဘယ္လုိ ကုစားမလဲ...
တကယ္ပါ...
အဇၩတၱ အတြင္းမွာ မီးေလာင္ၿပီး...
ဗဟိဒၶ အျပင္မွာ ႏွင္းက်သလုိ ဟန္မေဆာင္ပါနဲ႔ေတာ့...။
........................................
အရွင္ပုညဝံသ (ေကလနိယတကၠသုိလ္)
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း
http://www.venpunnavamsa2.com
11-09-2014 တြင္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္...
No comments:
Post a Comment