အမတဖိတ္စာႏွင့္ ဘဝရိပ္သာ

အမတဖိတ္စာႏွင့္ ဘဝရိပ္သာ

အလင္းကြယ္ေပ်ာက္ ဒုကၡေရာက္မွ...

အေဆာင္ေတာ္ကူး ေနာင္တဦးႏွင့္...

ေမာဟခ်ိတ္ပိတ္ သံစဥ္တိက္၍...

စရုိက္ေျမြဆုိး ဝင္ေရာက္တုိးေတာ့...

အသိကင္းမဲ့ ဥာဏ္စဥ္ပ်က္လ်က္...

လူညြန္လည္းတုံး အခ်ိန္ျဖဳန္း၍...

ပုိမုိ ႏွစ္သက္ တရႈိက္မက္မက္...

ေနသြားခဲ့ေသာ္...။

=========၀၀၀=========

သံသယ ရမ္ကား ရန္သူမ်ားေတာ့...

တရား အစြဲ ဆင္းရဲတြင္းဝယ္...

လူးလဲ ခံရ ဒဏ္ခတ္ရေတာ့...

ကုန္ရ ဥစၥာ မ်ားလွသည့္ျပင္...

ခက္ထန္ေဒါသ ပူေလာင္ၿမဲတည္း...။

=========၀၀၀=========

အနတၱ ကမၻာထဲ အတၱစြဲ၍...

ငါမွ ငါဟု သတိျပဳလုိ႔...

ျဖတ္လည္း မရ စြဲခုိင္လွစြာ...

အစေကာင္းလ်က္ အေႏွာင္းပ်က္သည္...

တဏွာ ညြတ္ကြင္း သက္ဆင္းရျပန္ေတာ့...

သံသရာ တေက်ာ့ ရွည္ရျပန္ေပါ့...။

=========၀၀၀=========

ေႏွာင္းမေႏွးတဲ့ ပစၥဳပၸန္မွာ...

အၿမဳိက္နိဗၺဴ  ထိပ္အလႊာ နန္းဆီသုိ႔...

လုိက္ခဲ့ရန္ လက္ဆင့္ကမ္းၿပီမုိ႔...

အမုိက္မာန္ အဝိဇၨာလမ္းတြင္...

စိတ္တဏွာ ဝမ္းစာထည့္လုိ႔...

သည္အေမွာင္မွာ...

ေယာင္ခ်ာခ်ာ ဥာဏ္အညစ္နဲ႔...

ကိေလသာ ေဘာင္ကပ္ကာ မထားပါနဲ႔ေတာ့...

ျပည္အမတ မဂ္လမ္းကို လွမ္းတက္ခဲ့ေလ...။

.................................................

အရွင္ပုညဝံသ (ေကလနိယတကၠသုိလ္)

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း

http://www.venpunnavamsa2.com

၀၆-၀၉-၂၀၁၄ တြင္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္